Przed zawarciem sakramentu małżeństwa każda para narzeczonych bierze udział w bezpośrednim przygotowaniu do tego wydarzenia. W większości dekanatów naszej archidiecezji funkcjonują dekanalne ośrodki zajmujące się tym przygotowaniem, a w Częstochowie działa Archidiecezjalne Duszpasterstwo Rodzin „Nazaret”, które prowadzi kursy przedmałżeńskie dla mieszkańców Częstochowy i okolic. Na terenie Zawiercia tego typu przygotowania odbywają się przy bazylice zawierciańskiej pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła.
W niedzielę 22 maja br. w tym ośrodku zakończyła się majowa edycja tzw. PRE-KAN. W edycji wzięło udział 25 par, głównie z dekanatów zawierciańskich, ale także z diecezji kieleckiej i sosnowieckiej. Młodzi uczestniczyli w pięciu blokach tematycznych: o dojrzałej miłości chrześcijańskiej, o sakramentalności małżeństwa, o prokreacji i odpowiedzialnym rodzicielstwie, o duchowości rodzinnej i o przygotowaniu do liturgii sakramentu małżeństwa.
Proboszczowi ks. Andrzejowi Przybylskiemu w prowadzeniu zajęć podczas tej edycji towarzyszyła grupa ludzi świeckich. Zajęcia z zakresu odpowiedzialnego rodzicielstwa poprowadziła Małgorzata Wilk. Na wcześniejszych kursach tę tematykę wykładała Anna Panasewicz, położna i doradca życia rodzinnego.
Ośrodek zawierciański ściśle współpracuje ze Wspólnotą Rodzin „Emaus” z Częstochowy, skąd na każde spotkanie przyjeżdżają rodziny ze swoim świadectwem. W maju świadectwem życia i duchowości rodzinnej podzieliły się z narzeczonymi rodziny: Marcina i Ani Sienkowskich z czwórką dzieci oraz Łukasza i Weroniki Kapusta z trójką dzieci. Podczas sobotniego nabożeństwa każda z par zaprosiła Pana Jezusa do swojego narzeczeństwa, na swój ślub i do całego swojego życia rodzinnego. Na koniec kursu uczestnicy nawiedzili bazylikę zawierciańską, przechodząc przez Bramę Miłosierdzia. Od początku roku w kursach wzięło udział już ponad 100 par narzeczeńskich.
„Męczeństwo Ignacego z Antiochii”, Galeria Borghese w Rzymie
Św. Ignacy, biskup od roku 70 do 107, był drugim Następcą Piotra na stolicy w Antiochii, która dziś znajduje się w Turcji. Za panowania cesarza Trajana wybuchło prześladowanie chrześcijan i wtedy św. Ignacy jako głowa chrześcijan syryjskich został skazany na śmierć przez namiestnika Syrii. W liturgii wspomina się go 17 października
W Antiochii powstała kwitnąca wspólnota chrześcijańska i tam „po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami” (Dz 11,26). Euzebiusz z Cezarei, historyk z IV wieku, poświęcił cały rozdział swej „Historii Kościelnej” życiu i dziełu literackiemu Ignacego. „Z Syrii – pisze – Ignacy wysłany został do Rzymu, gdzie miano rzucić go dzikim zwierzętom na pożarcie, ze względu na świadectwo, jakie dał Chrystusowi. Odbywając swą podróż przez Azję, pod okiem surowych straży, w kolejnych miastach, gdzie się zatrzymywał, przepowiadaniem i ostrzeżeniami umacniał Kościoły; przede wszystkim z największym zapałem nawoływał do wystrzegania się herezji, które zaczynały się wówczas szerzyć i zalecał, by nie odrywać się od tradycji apostolskiej”.
„Trzeba” (gr. deĩ) to słowo drogie Jezusowi. Posługiwał się nim często, mówiąc o swojej misji: Trzeba mi być w tym, co należy do mojego Ojca (Łk 2, 49); trzeba, abym ewangelizował [głosił Dobrą Nowinę], bo na to zostałem posłany (Łk 4, 43); Trzeba, aby Syn Człowieczy wiele cierpiał (Łk 9, 22).
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!” Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie nachodziła mnie bez końca i nie zadręczała mnie”». I Pan dodał: «Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»
Na grobie Fryderyka Chopina na paryskim cmentarzu Pere-Lachaise zwykle są świeże kwiaty. W piątek, w 176. rocznicę śmierci kompozytora przyszli tam nie tylko turyści, którzy trafiają tam zawsze, ale też osoby, które przyszły tu specjalnie, którym bliska jest jego muzyka.
Już na początku wąskiej alejki, przy której znajduje się grób widać z daleka małe zgromadzenie. Przed grobowcem z rzeźbą Euterpe (muzą muzyki) pochylonej nad złamaną lirą, niemal cały czas stoi po kilka osób. Jedni podchodzą, inni odchodzą. Jedni stoją dłużej, inni kilka chwil, najczęściej przed odejściem jeszcze robiąc zdjęcia. Słychać francuski i angielski; w ciągu godziny po południu nie podszedł akurat żaden turysta z Polski. Byli tu jednak nie tak dawno: przy grobie leży biało-czerwony wieniec ze wstęgą: „Fryderykowi Chopinowi - społeczność szkół muzycznych w Skierniewicach”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
