W dniach 14-20 stycznia w Ośrodku Wypoczynkowo-Rehabilitacyjnym Caritas w Myczkowcach odbyło się zimowisko zorganizowane przez Caritas Diecezji Rzeszowskiej. W zimowym wypoczynku wzięło udział blisko 100 dzieci z trzech dekanatów naszej diecezji: Rzeszów-Wschód, Ropczyce oraz Wielopole Skrzyńskie. Opiekę nad dziećmi sprawowało 9 wychowawców. Kierownikiem turnusu był Jan Lewandowski.
Podczas zimowiska realizowany był program dydaktyczno-wychowawczy pt. „Dzieci w wielkiej rodzinie ludzi”. W programie każdego dnia znalazły się: wspólna Eucharystia, tematyczne spotkania w grupach, gry i zabawy na śniegu oraz w auli ośrodka. W trakcie zimowiska odbywały się także liczne konkursy, a wśród nich: wiedzy religijnej, plastyczny, sportowy, muzyczny, taneczny.
Dzieci spotkały się m.in. z Stanisławem Orłowskim – przewodnikiem beskidzkim i terenowym oraz przewodnikiem Bieszczadzkiego Parku Narodowego, przodownikiem turystyki górskiej i pieszej, który zaprezentował najbardziej znane gatunki zwierząt i roślin występujących w Bieszczadach.
Z dziećmi spotkali się również pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej z Rzeszowa, którzy poprowadzili lekcję historii nt. powstania styczniowego oraz przeprowadzili konkurs piosenki patriotycznej.
Reklama
Do wypoczywających w ośrodku dzieci przyjechał z pasterskim błogosławieństwem bp Jan Wątroba, który przywiózł dla wszystkich uczestników słodkie upominki. Z tej okazji dzieci przygotowały jasełkowy montaż słowo-muzyczny zatytułowany: „Co przynieść w darze nowo narodzonemu Jezusowi?”. Ksiądz Biskup zwracając się do dzieci i wychowawców, przywołał osobę krakowskiego apostoła ubogich – św. Brata Alberta. Podkreślił jego bezinteresowność, troskę o najbardziej potrzebujących i podziękował wszystkim wolontariuszom i dobroczyńcom, dzięki którym odbywają się zimowiska i kolonie letnie w Ośrodku Caritas w Myczkowcach.
Wśród darczyńców tegorocznego zimowiska znaleźli się m.in. Joanna i Kazimierz Janikowie z firmy „Janipek” z Trzebowniska, którzy ofiarowali wędliny, mięso i artykuły spożywcze oraz firma Res-Drop z Rzeszowa.
Uczestnicy zimowego wypoczynku z bagażem wielu nowych przyjaźni, radości, wiadomości, ubogaceni duchowo powrócili do swoich rodzinnych domów.
Za nami już jeden tydzień ferii zimowych dla uczniów z województw śląskiego i łódzkiego. Wielu duszpasterzy z naszej archidiecezji ten czas poświęca na wyjazdy formacyjne z dziećmi i młodzieżą.
Przez blisko tydzień w domu rekolekcyjnym na Górze Świętej Anny odbywała się oaza światła Ruchu Światło-Życie. Uczestniczyły w niej jednocześnie trzy grupy: dzieci, młodzież i małżeństwa. Opiekę duszpasterską nad nimi pełnili księża: Konrad Cygan, Michał Korzeniec i Kamil Kidawski. Kapłanów wspierała siostra Jona ze Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus oraz grupa animatorów.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
Prawo do wywieszenia flagi Rzeczypospolitej 11 listopada ma każdy obywatel. Przepisy nakazują traktować ją z szacunkiem. Biało-czerwona flaga podlega ochronie prawnej, a za jej za jej niewłaściwe eksponowanie grożą kary. Wywieszana publicznie musi być czysta i mieć czytelne barwy.
We wtorek 11 listopada obchodzone będzie Narodowe Święto Niepodległości. To jeden z kilkunastu dni w roku, kiedy zgodnie z przepisami wszystkie organy państwowe i samorządowe mają obowiązek umieszczenia na budynkach lub przed budynkami, które są siedzibami urzędowymi albo miejscem obrad, flagę państwową Rzeczpospolitej Polskiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
