Oddajmy głos polskiej seniorce benedyktynce (ur. 1939 r.): „Myślę, że narzekanie na «dzisiejszy» świat jest po prostu dowodem, że w rzeczywistości, która nas otacza, nie potrafimy się znaleźć; a jednak to jest przecież rzeczywistość, w której nas Bóg postawił i dał nam w niej jakieś zadanie do spełnienia. I chyba raczej nie jest tym zadaniem lamentowanie” (M. Borkowska OSB, „Oślica Balaama. Apel do duchownych panów”, Kraków 2018, s. 80).

Przyznajmy, że obecnym seniorom nie udało się (z wielu zresztą powodów) przekazać dzieciom i młodzieży wzorów i postaw godnych naśladowania i utrwalenia, choć zasady tzw. kindersztuby byłyby dziś bardzo pożądane w każdym środowisku i na każdym kroku. I nie powinniśmy oddać pola „tykaniu”, „luzowi”, brakowi elementarnego savoir-vivre’u, deptaniu autorytetów itp. Nie wolno też nikomu przyznać prawa do wulgaryzmów, chuligaństwa, wszelkiego chamstwa i przemocy, hejtowania...

Ale nie widzieć dobra, szlachetności i piękna wokół siebie dziś – to poważna wada seniorskich: oczu, uszu, serca, umysłu…? Tęsknić bezkrytycznie do lat powojennych, że już o wcześniejszych nie wspomnimy? Proszę uczciwie uruchomić swoją pamięć, wspomnienia, sięgnąć do dokumentów…

Pomóc Państwu?

Proza życia: jak wyglądało domowe pranie w latach 50. ubiegłego wieku? A podróże, łączność telefoniczna („proszę czekać, będzie rozmowa”), zakupy i zaopatrzenie sklepów, wyposażenie mieszkań? Telewizja, radio, prasa – także ta katolicka? Może ówczesnym ustrojem politycznym ktoś jeszcze ma odwagę się zachwycać i tęskni za… (przecież nie napiszę tego słowa! ).

Czy w życiu Kościoła katolickiego w Polsce nie nastąpiły zmiany, z których możemy być dumni? Nie zachwyca dziś młodzież: znająca języki obce, zaangażowana w wolontariaty, odważna w wyrażaniu swoich poglądów, rozwijająca swoje talenty, z których korzysta społeczeństwo?

Jasne, że zawsze może być lepiej i mamy ku czemu dążyć, nie możemy „spoczywać na laurach”. Jednak rachunek sumienia z niedoceniania tego, co mamy dziś, powinien być bardzo poważny i skłonić do wielkiego dziękczynienia.

Wrocławski ojciec biskup Józef Pazdur (1924-2015) często powtarzał: „Człowiek, który nie umie dziękować – nikczemnieje”. Seniorko, Seniorze – chcesz zdobyć na własne życzenie tytuł nikczemnika?

Zadania do wykonania:
1. Wypisz sobie co najmniej 20 powodów zachwytu nad „dzisiejszym światem”.
2. Na drzwiach mieszkania naklej znaczek: „Zakaz narzekania”.